“Υπάρχει στην παράσταση του Γεωργιανού σκηνοθέτη, στο βλέμμα του, κάτι που δεν έρχεται από την ευφυΐα ή την τεχνική του, αλλά από την προσωπική του περιπέτεια. Κάτι βαθύ και ουσιαστικό την παρακινεί, που δεν σχετίζεται με την «επιτυχία», αλλά με μια πορεία πνευματική, με ταξίδια, στάσεις και νοσταλγία του δημιουργού της.”

“Θα ήταν μάλλον παράξενο να έχανε την ευκαιρία να αποδείξει για ακόμη μία φορά πως έστω και έτσι, κομμένο και ραμμένο, το «Εγκλημα και τιμωρία» διαθέτει τέτοια ραχοκοκαλιά από τα υλικά της δράσης και του σασπένς, που μπορεί να κρατά τον θεατή με κομμένη την ανάσα για τρεις ώρες.”

“Για να πω την αλήθεια, δεν ξέρω αν η παράσταση γεννούσε και σε άλλους το αίσθημα κατάνυξης που ένιωσα στη διάρκειά της. Πάντως το επίτευγμά της δεν είναι διόλου μικρό, όπως και να ’χει: ένα βαρύ πνευματικό έργο, μια θεολογική ερμηνεία, μια υπαρξιακή διατριβή ή ακόμα ένα λειτουργικό δράμα χτισμένα στις βάσεις του κοινού, λαϊκού μελοδράματος…

Πολύ ωραία τα σκηνικά της παράστασης από τον Σταύρο Λίτινα, στην παράδοση των θεάτρων τέχνης, με την αίσθηση του φθαρτού περιβάλλοντος και της εξαΰλωσής του σε κάτι ανώτερο. Πρόσεξα όμως ιδιαίτερα και τα κοστούμια της Ιλένια Δουλαβίρη: ήταν εξαιρετικά πειστικά στην εικόνα ενός κόσμου φτωχού σε πόρους, αλλά πλούσιου σε αντιφάσεις.”

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο:

http://www.efsyn.gr/arthro/ntostogiefski-san-laiko-melodrama